Bizim çok köklü ve zengin bir tarihî geçmişimiz vardır. Bu şanlı mâzide nice şanlı kahramanlar arz-ı endam etmiştir. Bu bağlamda tarihimizde Türk çocuklarının hayatlarında “rol model” edineceği Oğuz Kağan, Alparslan, Ertuğrul Gazi, Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim, Kanunî ve Mustafa Kemal gibi çok sayıda sanal olmayan büyük kahraman mevcuttur. Onun içindir ki He-Man, Rocy, Rambo, Star Wars ve Samuray gibi ithal sözde süper kahramanlara hiç ihtiyacımız yoktur. Çocuklarımız bu yönüyle de çok şanslıdır.
Kadim şiirimizin başat konularından biri olan Malazgirt Zaferi ve onun bugüne yansımaları büyük şairlerin vazgeçemediği temalardan biri olmuştur. Büyük şair Yahya Kemal Beyatlı, “Alparslan’ın Ruhuna Gazel” adlı şiirinde Malazgirt Zaferi’nin ihtişamını ve Türk tarihi içindeki yerini ve ehemmiyetini şöyle anlatır: “İklîm-i Rûm’u tuttu cihangîr savleti/Târih o işde gördü nedir şîr savleti//Titretti arş ü ferşi Malazgird önündeki/Cûş u hurûş-i rahş ile şemşir savleti//On yılda vardı sâhil-i Konstantaniyye’ye/Yer yer vatan diyârını teshîr savleti//Ey şanlı cedd-i ekberimiz âb-ı tîginin/Bî-hadd imiş güneş gibi tenvîr savleti”
Malazgirt Zaferi şairlerin bir türlü kayıtsız kalamadığı müstesna bir zaferdir. Kerküklü şair, yazar, gazeteci ve gönül insanı merhum Ömer Öztürkmen de “Malazgirt Marşı” adlı şiirinde, tarihin seyrini değiştiren bu savaşın gönül imbiğinden geçirilmiş saf duygularını şöyle dile getirerek ete kemiğe büründürür: “Bir cuma sabahı Allah’a karşı/Malazgirt’te elli dört bin er/Bestelediler en güzel marşı/Allahu ekber, Allahu ekber//Bayrak bayrak fetih müjdesi/Parça parça Diyar-ı Urum/İlk denizlerde ilk seccadesi/Alparslan ordularının Anadolu’m//Geliyor ışıktan kopmuş askerler/Allah’a uzanmış eller geliyor/Kalk ayağa kubbe ol ey yer/Göklerce minareler geliyor//Onlar ki ilâhilerle yıkandılar/Kırklarca okunmuş bir namazlı su/Vaktiyle dağlardan inen bozkurtlar/Şimdi son peygamberin ordusu…”
Nice hamasi şiirler yazılmıştır Malazgirt’e. Türk destan geleneğimizin ve Malazgirt Zaferi’nin edebiyatımıza yansıması açısından müstesna güzellikte bir eser olan “Ağustos Güneşi” şiir kitabından alınan “1071” isimli şiirde şair Azmi Güleç Malazgirt Savaşını şöyle tasvir eder bizlere: “Ülkelerin içinde bir ülkemiz var: Doğu/Oğuz’un, Mete’lerin, Kür Şad’ların doğduğu//Anadolu fethine uzandı mı yolumuz,/Alparslanlar olacak orduların başbuğu//Ne Bizans, ne tekfurlar güvenmesin gücüne/Bu milletin ezelden arşa çekilmiş tuğu//Doğdu mu ufkumuzda ağustoslar güneşi:/Biziz Malazgirtlerin, Dumlu’ların çocuğu…”
Malazgirt Zaferi’yle ilgili şiir yazanlardan, kalemini bu zaferle şereflendirenlerden biri de naçizane benim. Vaktiyle kaleme aldığım “Malazgirt Destanı” adlı şiirimde bu zafere dair şu hamasî duygulara yer vermiştim: “Yıllardan bin yetmiş bir, aylardan ağustostu/Malazgirt Ovası’nda düşmanlar nefret kustu/Bizans’ın üzerine hücum emri verildi/O gün kanlı ovada ne hesaplar görüldü/Haykırdı koca yiğit, inledi yerler gökler/Kılıç şakırtısını dinledi yerler gökler/Serdengeçti yiğitler atıldı dört bir koldan/Menzile yürüdüler ceddin geçtiği yoldan/Göz gözü görmez oldu meydandaki dumandan/Zafer narası attı soylu yiğit, kumandan/Yaktılar her ne varsa, savurdular külleri/Karşılarında durdu karakter heykelleri//Alparslan’ın ordusu atıldı seller gibi/Yalınkılıç koştular kasırga, yeller gibi/Arkasına bakmadan yürüdü alperenler/Küçük dilini yuttu, yiğitleri görenler /Giydiği elbiseler şehide kefen oldu/Ruhlar semaya vardı, arda kalan ten oldu/Malazgirt Ovası’nda dillendi dağlar taşlar/Bizans ordularında öne eğildi başlar/Dualı ağızlardan eksik olmadı tekbir/Birlikte haykırdılar: Hakikat bir, Allah bir /Bizans’ın askerleri önümüzde diz çöktü/Karanlığın ardından beklenen şafak söktü/Geceyi böldü şimşek, parladı gözün feri/Cenab-ı Hak Türklere nasip etti zaferi/Ruhlarını İslâm’ın harcında yoğurdular/Oymakla yola çıkıp bir millet doğurdular /Karanlığın ardından bir mübarek tan oldu/Şehitlerin kanıyla coğrafya vatan oldu/Coşkun bir sel gibiydi Malazgirt’te atlılar/Mesafeyi yok saydı, rüzgârdan kanatlılar/Canını siper etti yiğit subayı, eri…/Açılmamak üzere, kapattık bu defteri/Peygamberin övdüğü bu milletti, bu millet/Bize göre değildi onursuzluk ve zillet/O gün Anadolu’nun kapıları açıldı/Şehitlerin üstüne ne rahmetler saçıldı/Malazgirt deyip geçme, zaferlerin hasıdır/Esaret kor ateştir, sinelerin pasıdır/Bu zaferin ardından tarihe mühür vurduk/Bu kutlu topraklarda nice devletler kurduk/Kabımıza sığmayız, bize dardır Malazgirt!…/Anadolu’yu açan anahtardır Malazgirt!…”
