Kalkınma Gönül Birliğiyle Olur

Bir dostumuz anlattı; “Emirler yerine gelmiyor., o nedenle işler yürümüyor” dedi.

İster ailesel, ister toplumsal ister ülkesel olsun, emirler yerine gelmiyorsa, emirleri verenler de, uygulamaya koymayanlarda, bu olumsuzluktan bir rahatsızlık duymuyorlarsa, o ülkede ne kalkınma olur, ne de huzur.

Bilenler biliyor, 2. Dünya savaşında hem Almanya, hem de Japonya büyük zarar gördü.

Almanya’yı Hitler batırdı. Japonya’ya da ABD atom bombası atarak, ülkenin büyük bir kesimini yaşanmaz konumuna getirdi.

Bu iki ülke de,15-20 yılda, eski haline gelmese de, büyük bir mesafe aldı.

Savaşın getirdiği yıkıntılar, ülkeyi yönetenleri ortadan kaldırmadı, sadece ülke topraklarına zarar verdi.

Alman ve Japonya halkı, başta yöneticiler olmak üzere, tüm vatandaşlar elbirliği ve gönül birliği yaptı. Günde 8 saat kendileri için, bir saat da ücret almaksızın ülkeleri için çalıştı.

2. Dünya savaşında yerle bir olan Almanya, 15 yıl gibi kısa bir zamanda, Türkiye de içinde bulunmak üzere, üzere çeşitli ülkelerden çalıştırılacak eleman aldı.

Ülkemizde ise, hala kalkınmışlıktan, gelişmişlikten söz edemiyoruz. Siyaseten her iki alanda da çok iyi durumda olduğumuzu söyleyenler var ama o söylenenler gerçeği yansıtmıyor.

Bir ülkede nüfusun büyük bir çoğunluğu yoksulluk ve açlık sınırları içinde yaşıyorsa, neyin kalkınmışlığından, neyin gelişmişliğinden söz edecekseniz.

İnsanlar, ülkeyi yönetenlere oy vererek onları iktidara taşır ama kendileri ellerini taşın altına sokmazlarsa, hiçbir sorumluluk üstlenmezlerse, muhalifler de kalkınmayı, gelişmeyi isteyecek bir davranış sergilemezlerse, kalkınmak için havanda su döğmekten başka bir şey yapılamaz.

Ne olacak o zaman?

Kilit noktalara liyakatli adamlar yerleştirilecek, sistem emirlerin yerine getirilmesini zorunlu kılacak, halkın deyimiyle; yan yatanla çamura batan bir tutulmayacak. Herkes hakkını alacak ve herkes sorumluluk taşıyacak.

Bu ülke, yalnız iktidara gelenler ve yalnız onları iktidara getiren ve ellerini soğuktan sıcağa sokmayanların ülkesi değil.

Bu ülke; Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı kimliği taşıyan herkesin ülkesidir. Birileri çalışıp, birileri seyretmeyecek, birileri yiyip birileri bakmayacak, ulusal gelir adil dağılacak, herkes çalışacak, herkes yiyecek.

Almanya ve Japonya elbirliği ile imtiyazlı sınıf yaratılmadan topyekûn çalışılarak kalkındı.

Ünlü bir halk deyimidir; “Biri yer, biri bakar, kıyamet ondan kopar”